Etem Xheladini
Pse heshtet ky fenomen i shumtuar, kur tani kemi Akademi të Shkencave, si: në R. e Shqiprisë, Kosovës po edhe Iliridë-Maqedoni.
Ku janë intelektualët e akademikët e mirëfilltë?
Në se merrë një rrugëtim nëpët trojet shqiptare Shqipëri, Kosovë, Iliridë-Maqedoni, Kosovën Lindore, Mal të Zi, e kudo në trojet shqiptare, hetohet se toponimet shumica mbajnë emra, sllavë, po edhe nga ata që ishinë okupues të këtyre trojeve.
Kurse për fatë të keqë intelektualët, po edhe të ashëquajturit disa akademik, në vend që ta thonë realitetin për këto dukuri të shumtuara, marrinë të drejtë ti mbrojnë, po edhe kundërshtojnë ata që tregojnë realitetin për etnitë me identitet që u krijuan artificialisht, dukuri që me të madhe ndikoi edhe në shuarje, apo përvetsimit të emërtimeve të toponimeve në vendbanimet shqiptare.
Kurse pos toponimeve që u përvetsuan, po edhe u riemruan nga pushtuesit me emra sllavë, e të tjerë, duke shlyer çdo gjë që është autoktone shqiptare.
Edhe pse kjo dukuri çdo herë ndodhë para syve tonë ndër shekuj, tani edhe në këte kohë të tranzicioneve që po ndodhin te ne në aspektin shoqërorë po heshten.
Ky fenomen i asimilimit që me shekujë ju bë një pjese të popullit shqiptar, lirshëm mund të themi edhe me dhunë nga okupuesit, duke imponuar edhe ndërrimin e identitetit duke i konvertuar në popullat sipas pushtuesve, e sidomos në sllavë.
Nëse marrimë historikisht shiqojmë, maqedonët antik është dëshmuar se ishin ilir dhe jo sllav, kjo dëshmonë se ata nuk kanë folur kurrë sllavisht, me siguri edhe toponimet ishin me emra shqip, pasi edhe e flisninë gjuhënë shqipe dhe ishin autoktonë.
Nëse nisemi nga ky realitet, e këte më së miri e dëshmonë historjanja Elena Kocaqi, me shtjellimin e emrit të teritorit të Maqedonisë, se është emër e toponim shqip, emër i ndritur nga koha e Ilirëve, emër që sllavët e përvetsuan, si emrat e shumë toponimeve të vendëbanimeve shqiptare, duke i zavendësuar me emra sllave, si greke, maqedone, serbe, bullgar, e të tjerë si turke.
Fenomen që u dëshmua se sllavët ua marrinë autoktoninë toponimeve shqiptare, e duke vënë në pykëpitje diskutimin për të ardhmen.
Pra është koha e fundit që intelektualët e akademikët të lënë anëshë politikën ditore, e të mirren me këto dukuri e fenomene sa shkencore po edhe kombëtare.
