Ujqër dhe hiena
Të etura për gjak
Me mëri e urrejtje
Pa u pasur hak
Në një natë janari
Pa zbardhëlluar drita
Ia mësynë Reçakut
Me tyta dhe thika
Këtë luginë t’bekuar
E kthyen në lumë-gjak
Ne s’u patëm hile
S’u patëm as hak
Ujqit e urryer
Pamëshirshëm rrëmbyen
Copëtuan dhe shqyen
Duke e shfryrë vrerin
E përhapën tmerrin
Në garë seç u shtynë
Me gjak u përlynë
Burra e djem nënash
U përshkuan n’thikë
Pse e deshtën atdheun
Pse deshtën pak dritë
U vranë e u sosën
U prenë dhe u gjakosën
Nga Karpatet erdhën
N’l’kurë t’deles maskuar
Rrugëve të mbetur pisë
Ndihmë ne u ofruam
Dyert ua hapëm
Kurrë besë në ne s’patën
Me shumë lajka, sjellje
Madje me përkëdhelje
Dhe mashtrime tjera
Na erdhën te dera
Ua dhamë dhe bukën
Dhe ujin ua dhamë
Në vatra i strehuam
Por, k’ta besë nuk kanë
Pas shpinës na gjuajtën
Me thika e hanxharë
E n’konakun tonë
Na u bënë hisedarë
Na i mësynë vatrat
Dhe me mercenarë
Ushtruan dhe dhunë
Me hu dhe litarë
Ushtru’n mbi shqiptarë
Gjenocid t’paparë
Kështu dhe n’Reçak
N’luginën plot gjak
Bishat u hakmorrën
Aksion ndërmorën
Civilë dhe fshatarë
Që të gjithë shqiptarë
U përshku’n me plumba
U therën me hanxharë
E pa me sy bota
Këtë krim të paparë
Me zë tha Wokeri:
-Këtu ka ndodhë tmerri
Këtu ka ndodhë zia
T’goditet Serbia!
Bota mori vesh
Me gjaksorë u ndesh
Ndihmën na ofruan
Lirinë e fituam
