Etem Xheladini
Politika shqiptare historikishtë në mesin e subjekteve politike mbrenda shqiptare, nuk ishte e unifikuar gjatë veprimit praktikë, përkundër deklarimeve të shumta me shekujë, e vite, edhe kur u proklamuan problemet e kauzës kombëtare. Por, befasishtë sa herë që bëhej fjalë më parë po edhe aktualishtë mesë politikëbërsve shqiptar për kauzën kombëtare, në nivelin praktik proklamohej veprimi autokton i të vepruarit politik sipas rretheve e krahinave, në nivel të frekuentimit të dukurive politike, ku përsëriteshin shpeshë problemet reale rreth mosfunksionimit të demokracisë në mjediset e mrendshme dhe në garimin politik brendashqiptar për pushtet, pa kritere, vlera e mbi gjitha aftësi.
Kjo flet për nevojën e mëtejshme të zhvillimit të marrëdhënieve demokratike si një mekanizëm kuptimplot në qëndrimin ndaj autoritetit të politikëbërsve shqiptar. Mungesa e këtyre vlerave sjellë te krijimi i kulteve politike, duke i respektuar liderët politikë në mënyrë të verbër, qoftë edhe ata kur nuk kanë se çfarë ofrojnë apo qoftë edhe kur qëllimin e fundit e kanë pasurimin përmes aferave korruptive të fshehura nën një retorikë të kauzës kombëtare si gjithëmonë.
Ky fenomen i politikëbërjes shqiptare na sjellë në një situat ku sot jemi nê gjendje mjerimi,si nê dy shtetet e tona të pamvarura, e trojet tjera etnike ku jetojmë, duke ardhur nê situatë ku rinia për çdo ditē po lëshon trojet e stërgjyshëve për njê jetê ma të mirë në vendet tjera Europjane.
