Kur argjentinasit festojnë, nuk ka kufij. Kolegu Sergio Levinsky, gazetari argjentinas për të cilin ky ishte Botërori i dhjetë, së bashku me autorin e këtij teksti, ishin në pritje të festws.
“Kupa e parë e Botës nga e cila raportova ishte në vitin 1986, kështu që i përjetova titujt tanë në vitin 2022. E dini, kam parë ‘live’ edhe Kupën e Botës në vitin 1978, kur u bëmë kampion për herë të parë”, qeshi Sergio i lumtur. Pas Mario Kempes dhe Diego Maradona, ai ishte dëshmitar i Lionel Messit duke i sjellë ata në fron.
Epo, ti je më i fortë se Diego dhe Leo, ata kanë një titull, ju tre, bëmë shaka: “Po ha-ha, e shihni, unë jam më i mirë se Diego dhe Leo,” qeshi Levinsky.
Qëndruam dy orë për të parë kampionët. Për të ardhur tek ne. Lionel Messi më në fund ka pushtuar botën dhe në nivel përfaqësues tha se e dinte se do të ndodhte dhe tani është e vështirë të gjesh argumente për të argumentuar se ai nuk është futbollisti më i madh i të gjitha kohërave. Kjo është teza që shumëkush e theksoi mbrëmjen e së dielës. Për shumë, Messi ishte mbreti i futbollit më parë, dhe pasi emiri i Katarit e mbështolli me mantel dhe ai ngriti kupën e kampionit, nuk duhet të ketë dyshim – është kurorëzuar një mbret i ri!
Diego apo Leo, e pyetëm Serxhion?
“Ata janë të barabartë me mua. Diego është një emocion që tani është bërë edhe Messi, dhe sipas rezultateve Lionel është numri 1. Përgjigja është e qartë. Ne argjentinasit e jetojmë kombëtaren tonë në një mënyrë të veçantë, e ndjemë se Messi është më shumë Argjentinasi se kurrë. Ne kishim përshtypjen më parë se ai është i pari dhe më i rëndësishmi i Barcelonës. Gjithçka ka ndryshuar”.
Është e tepërt të renditësh trofetë dhe Topat e Artë që ka vënë në vitrinë, i ka fituar edhe për vitin 2022, por France Football nxitoi ta shtyjë në duart e Karim Benzemës para Kupës së Botës. Deri më tani ai ka mbetur në shtatë, dhe nuk ka pse të pendohet sepse ka marrë disa që ndoshta nuk duhet të ishin të tijat. Kushdo që donte ta sfidonte, trumbetonte vetëm një gjë – ai nuk ishte kampion me Argjentinën. Tani kjo është ajo-fund.
Ai luajti një turne të shkëlqyer, shënoi shtatë gola dhe shtoi tre asistime dhe kaloi gjithsej 690 minuta në fushë. Ata fituan Holandën dhe Francën vetëm me goditje nga penalltia, ishte dramatike, tronditëse dhe për ta, e ëmbël, e paparë.
“Kjo është finalja më e mirë që kam parë”, u pajtua Sergio.
Argjentina dhe Gjermania luajtën një ndeshje të shkëlqyer kupe në 1986, Elf u rikuperua nga deficiti 2:0, vetëm që Albiceleste fitoi 3:2. Por dueli në Lusail ishte magjepsës. E mahnitshme, siç tha Alan Shearer. Asnjë finale nuk është luajtur me një ritëm të tillë. Lëvizje, mjeshtri e madhe, përmbysje, gola dhe penallti të shkëlqyera. E shkëlqyer.
Argjentina humbi nga Arabia Saudite në fillim. Ata nuk dukeshin si një ekip i aftë për të luajtur futboll kaq të fuqishëm edhe me kampionët në fuqi edhe kur dukej se makina e tyre po shkonte në mënyrë të rrezikshme tatëpjetë. Ata kishin besim, forcë mendore dhe Messi luajti turneun e jetës së tij. Në 35 vjeç dhe me më pak gara se kushdo. Gjeniu i tij sfidon shumë postulate të futbollit modern. Ndoshta ka qenë kërcimi i tij i fundit në skenën botërore, megjithëse ka paralajmëruar se do të vazhdojë të luajë për kombëtaren.
Argjentina nuk është vetëm Messi. Enzo Fernandez është zbulimi më i madh. Mesfushori i Benficas kishte një vend në futbollin evropian, por u ngrit në një nivel më të lartë dhe Di Maria luajti 64 minuta të finales sikur të ishte ndeshja e fundit në jetën e tij. Dibu Martinez u mbrojt shumë mirë, mesfushori MacAllister befasoi dhe të gjithë së bashku janë heronj.
Festa e çmendur e Gauchoseve vazhdoi në autobusin e hapur me të cilin ata rrethuan Lusail pas ndeshjes, për të fluturuar për në Madrid në pesë të mëngjesit, më pas në Buenos Aires, i cili nuk ka fjetur që nga finalja. Do ketë pushim…
Ne qëndruam dhe qëndruam në zonën miks duke pritur fituesit. Gazetarë dhe punonjës të shumtë argjentinas ndoshta nga e gjithë bota. Ne e dinim saktësisht se si ndiheshin francezët, në fytyrat e tyre te vitit 2018. Pastaj ata ishin të lumtur. Kylian Mbappe kaloi pranë nesh duke parë dyshemenë. Ai nuk u ndal as tek kolegët francezë. Ai shënoi katër gola në finalen e Kupës së Botës dhe humbi.
Për një kohë të gjatë nuk kishte fitues. Në një orë, ata dolën nga dhoma e zhveshjes me një këngë të madhe, të gjithë së bashku. Messi udhëhoqi me kupën, kërcyen, goditën dërrasat që për pak sa nuk binin, spërkatën me verë të gazuar, punonjësit e FIFA-s bërtisnin “Nuk lejohen xhirimet”, por askush nuk u interesua më. Të gjithë ndezën celularët. Ajo video bëri xhiron e botës. Argjentinasit gazmor kaluan pranë gazetarëve në ekstazë.
Nuk kishte deklarata dhe histori, pyetje dhe shpjegime. Edhe pas Kroacisë, Messi është përgjigjur siç duhet, të dielën ka bërë një koment për televizionin dhe kaq. Por edhe ata nuk mund të bënin pa efektin Lovren në kohën e titullit që prisnin prej 36 vitesh. Ajo këngë që ata kënduan ishte jo vetëm një shprehje entuziazmi, por edhe një kritikë për gazetarët që jo gjithmonë kishin fjalë të bukura për ta. Jo kështu këtu në Katar pas disfatës nga Arabia Saudite. Kotësia mund të jetë e keqe!
Ata u larguan nga stadiumi dhe ne i ndoqëm. Lionel Scaloni është sensacioni më i madh. Trajneri i ri, të cilin as federata argjentinase nuk e priste t’i qëndronte pranë Cesar Menottit dhe Carlos Bilardo, bëri pikërisht këtë. Dikur një lojtar që mbahet mend më së shumti si mbrojtës i djathtë nga Deportivo La Coruna, dhe kishte shansin të mbronte ngjyrat e kombëtares vetëm shtatë herë, para se të merrte kombëtaren A në 2018, ai ishte trajneri i parë absolutisht askund. Përveç në kategorinë e tyre U-20. Gjeti një ekuilibër mes Messit dhe pjesës tjetër të skuadrës, i bashkoi dhe sot e mbajnë mbi supe. Ajo që bëri Scaloni është sikur Ognjen Vukojević të marrë përsipër Kroacinë dhe të fitojë Kupën e Botës në Amerikë.
Argjentinasit po çmenden. Autobusi me të cilin po udhëtonin në Lusail paralizoi trafikun, i cili tashmë ishte kaotik ditën e finales. Mbappe ishte afër t’i bënte dush dhe të rinovonte traumat e 2014-ës, por këtë herë ata janë fitues. Së bashku me disa kolegë argjentinas dhe spanjollë takuam Jorge Valdanon. Heroi i vitit 1986, më pas autor i katër golave në kampionat dhe një në finale. Ish-sulmues dhe trajner i Real Madridit, dhe ende shumë aktiv në media në moshën 67-vjeçare. Në Katar, ai komentoi për TV Azteca dhe Movistar, si dhe shkruan një rubrikë javore në gazetën spanjolle El Pais.
“Nuk doja të komentoja finalen për ta shijuar, në fund ishte tronditëse. Të jesh kampion bote është gjëja më e bukur në botë, por ndonjëherë puna mund të jetë e vështirë”, tha Valdano ende elegant. , i cili nuk mund të ecë dy metra pa u vënë re nga dikush përshëndet dhe shtrëngon duart.
“Messi e mirëpriti dhe jam shumë i lumtur. Ai ia doli në moshën 35-vjeçare sepse më në fund u relaksua. Ai ndaloi së ngarkuari nga Maradona dhe ai vetë. Magjia që bëri kundër Kroacisë dhe në finale na ktheu përsëri te Diego. Unë do mos thuaj cili eshte me i madh, por eshte e qarte qe Leo me ne fund ka filluar ta jetoje kombetaren ne menyre reale, natyrale per nje argjentinas, mund ta shihni kur ben ndonje truk, nje levizje qe nuk do t’ju pelqeje te tjereve, por eshte në fakt e natyrshme për ne që luanim futboll në livadh dhe dinim të argumentonim nëse duhej.Ai është po aq i rëndësishëm sa Maradona në 1986, me përvojën e një gjeniu dhe një të urti. Një lojtar që ecën në fushë ende dominon futbollin e sotëm me ritëm të lartë , shumë mirë, nuk do të lë njeri të thotë se ka pasur më të mirë nga Messi”, ka komentuar Valdano dhe ka apostrofuar edhe trajnerin:
“I jap shumë merita Scalonit, ai bëri lëvizje të shkëlqyera. Ai organizoi ekipin, gjeti rolet e duhura për lojtarët. Ai është në gjurmët e Billard”.
Një ditë më parë, Valdano komentoi se Brazili meritonte të kalonte më shumë se Kroacia, vlerësoi sulmuesit e tij të rinj, por edhe tre të tjerë – anglezin Bellingham, argjentinasin Alvarez dhe Guardiolën tonë. Sipas tij, ata janë yjet e rinj të futbollit botëror.
Katari feston, Argjentina feston, Messi feston. Rezulton se ai duhej të kalonte te PSG, e cila drejtohet nga shteti i Katarit, për të qenë kampion bote. Kanë mbetur disa polemika në mbledhjet e tyre në lidhje me vendimet e arbitrit, por le të lëmë teoritë e konspiracionit. Argjentina e meritoi titullin. Ose askush tjetër nuk e meritonte më shumë. Kroacia e largoi Brazilin nga rruga e tyre, pjesën tjetër e bënë vetë. Vështirë, por e bënë. Dhe kjo është arsyeja pse ata festojnë me lumturi dhe krenari.